bi yazı yazmak istiyorum

  bi yazı yazayım istiyorum. düz..dümdüz.yazarken yormasın, okurken düşündürmesin.dingin bi deniz gibi olsun.hani bakar dalar gibi dalayım içine.huzur bulmak istiyorum mısralarımda.kendi huzurum , kendi satırlarımda ...karmaşıklıkla karmışım sanki hayatımı.en yerleşik düzenim düzensizliğim olmuş.sessizlik sakinlik sıradanlık bana göre değil ama dinlenmek gerek..oturur gibi bir banka , dinlenerek yazmak istiyorum.soru olmasın içinde, cevap olmasın.cevapsızlık olmasın...ben de olmasam olur, olsamda olur. ben olsam ne olur olmasam ne olur?bir yazı yazmak istiyorum. kendi yazdığımı unutarak okuyacağım, okurken okuduklarıma bağlandığım...güldürmeyen ama ağlatmayan bi yazı.böyle sessizce seveceğim, sanki en sevdiğim şiirmiş gibi.. en sevdiğim çiçekmiş gibi..hani bi an gelirde güzel bi söz söylemem gerekirse ordan herhangi 1 2 mısra dudaklarımdan dökülecekmiş gibi.. hangisinin olduğunun hiç bi önemi olmadan. bi yazı yazmak istiyorum ki , o yazı bu yazı değil..belkide hiç yazılmayacak. belki başkaları yazak..bulur da okur muyum bilmem... okur da sever miyim bilmem..bilemem. bi yazı yazmak istiyorum, buralardan gider gibi..

ah sizler.

  ah sizler.hatta saçma sapan bi tabirle sizi gidi siziler. anlamadığım insanlar.beni yoran insanlar.ah iş hayatı.ben daha çok gençim. ama yaşlanıyorum, herkes gibi değil. ekstra yaşlanma. kırışık giderici falan fayda etmez. krem ruha sürülmez.düşüncelerimden sizi çıkardığım zaman kendimi düşünüyorum.düşüncelerimden kendimi çıkardığım zaman bir boşluk düşünüyorum.sonra boşlukları neyle doldursam diye düşünüyorum.sonra bilmediğim bir soruymuş misali boş bırakıyorum, geçiyorum. sizler. siz dediğim, diğerleri.ötekiler.hani en sevdiklerim değil, canlarım değil. işte ötekisiler. neden çok insan var hayatımızda. kaç tanesi fazla.offf sorular? off boşluklar? biliyor musunuz iyice saçmalamalardayım. kağıtları para sayar gibi sayıyorum. 100, 200, 300,...900 ..bi an duruyorum.kendimi tebrik ediyorum. aptal bi gülümseme.içsel bi huzur ama nedensiz.9 kağıt var diyorum . sessizce itiraf ediyorum..düşüncelerimi de ötekileştiriyorum. tamam bitti. sizi gidi siziler sizi.

bazen

  

    ben bazen yazarım ..silerim bazen . bazen de susarım ama nadiren .ve bir şarkıyı saatlerce dinlerim.sonra elim kaleme gider , herhanbi bir kağıdın sağında solunda şekiller oluşur önce.sonra kelimeler dizilir ard arda.gerek yoktur böyle şeylere ama olur.sorgulamam neden diye.olacağı varsa olsun derim yazarım..yazarım .yine yazarım.düşünme eylemine mola vererek yazarım, düşünerek yazmak daha mantıklı olsa gerek ama dedim ya şimdi bunu düşünemem..

bazen bişey olur.böyle şekiller şekilsiz , kavramlar gereksizdir.üzgün olman gerekirken üzülemezsin.gereksiz gülüşler fln.ama yalan değil, sadece gereksiz.sonra zaman geçer ama hiçbirşey olmaz.zaman geçtiğiyle kalır.değişen birşey yoktur ne güzel bi haber ne acı bi olay.basar bir bunalım.neden? nedensiz işte..fenadır o. aslında o kdr da nedensiz değildir de o nedenler sırıtırkende oldugundan bunalımda hissettirmesi saçmadır epeyce.o çözemediğin ruh haline sövesin gelir.söversinde.ne değişir sövdün diye.hafif bir ferahık olur ama anlıktır o.anlık olması önemli değildir.çünkü ne kadar heves etsende, yani etsemde..ohh süper ya şimdi depresyona girdim sanırım, bir süre yatağımdan çıkmıyım , kimseyle konuşmıyım ah bi de burnum aksa da şöyle etrafta ıslak mendiller falan olsa diye düşünsemde olmaz yapamam.çok üzgünüm lan çok yemeliyim , durmadan yemeliyim diyemem..çok üzgünüm lan hiç yemiyimde fırsattan istifade kilo vereyim hiç diyemem.ki konu aburcubur indirmekse mideye o konuda her zaman iyiyimdir ama şimdi o konuya hiç giremem.neyse hevesim kaçtı.

sözün özü , merakım şudur ki : bu hayat da bizi böyle yakamızdan tutacaksa hadi böyle yaşa

derken kalbimize sormuş mu?

durmak hiçbişi yapmamaktır.

    insanlar ne sanarlar , insanlar ne yaşarlar? yaşadıklarımızın ne kadarı gerçek, ne kadarı yalan ?
sahtelik ne ? ne kadar var içimizde? sorduğum sorular bazen beynimde. bazen duvarlardan yankı... bazen dağlardan.. bazısı nerden geldi aklıma bilmiyorum.belki de gelmediler aklıma- satırlar ellerimden çıkıyor, parmaklarım yazıyor. yazdıklarımı okuyor muyum aynı anda, tekrarlıyor muyum içimden ?üşeniyorum belki de.

     yorgunluk zor. ruhumu yoruyorlar ki, umrumda değil akşam olduğunda insanlar .. insanlar ve soruları.onlar sorsunlar ben susayım istiyorum.ama dayanamam ki.bildiğimi anlatırım bildiğim kadarı ile.. işim zor.zor bi işim var kanımca.para para para... maaşlar yardımlar borçlar. ne alaka mı ? çok alaka .. belkide alakasız.insanların soruları varken benımkiler susuyor. benim sorularım zor. daha zor. çok kızgınım kendime.bu nasıl bi öfke...adımlar düşünmeden mi atılır. reflekstir yürümek ya durmak??? durmak hiçtir. durmak hiçbişi yapmamaktır .öyleyse neden duramıyorum.

zamansız mısın zaman?

  bakmasam ya hiç geçmişe.hatalarımı görmek büyütmüyor beni.üzüyor.sonra geçiyor.sonra bişi oluyor.hatırlıyorum...unutmak için çaba bile sarffetmediğimi anlıyorum.duygusuzluğuma duygulanıyorum.geçmiş geçmişte kalmadı mı? kaldı.o zaman demez mi insan kendine,derdin ne kızım senin be diye .der.diyorum da. ah zaman. çok mu zamansızsın?
  düşünmeye üşenip uyusam diyorum.düşünmekten yorulmak var da kaçışı zor.imkansız değil.zaman da almaz.aklım.aklım oyun oynar bazen bana.bazen de ben ona.olmadığım biri gibi davranmak??? sor hadi bu soruyu kendine.niye de? cevaplama sus.kendine küs.sonra barış kendinle.hayat mücadelesi dediğin geçim sıkıntısı kadar, kendinle olan sıkıntıdır arkadaş. herkese küs uyuda kendine küs uyuma..barış kendinle.uyu-uyu da büyü.

karışık bişiler

  yeni zamanlara ihtiyacımız vardır bazen.peki neden?eskitmek için. neler var eskitmediğiniz ya da azaltmadığınız? kaç insan var kıyamadığınız? saymayın.parmak hesabı yapmayın.hatta düşünmeyin.düşünüpte üzülmeyin.böyle bi öfke birikir bazen içimde.nereye atsam bilemem.içime atarım.neden? nereye atacağımı bilmediğimden ...bilmiyorum sorgulamak niyedir hayatı..biliriz ki 4 mevsim var.sırası hep aynı.bazen daha soğuk bir kış.bazen daha ılık bir yaz. bazen hiç yağmur yağmayan bir nisan..hangimiz sayarız ağaçtan düşen yaprakları.. geçen bahar daha bi yaprak dökmüştü sanki der miyiz? demeyiz. saymasakya gözden düşenleride..ben kurumuş yaprağa bastığımızda çıkan o sesi severim.birde buz tutmuş yere bastığımızda çıkan o sesi... ayırmam birbirinden ikisini de severim..yani demeye çalıştığım, onlarında üstüne basıp geçelim değil.hiç değil.. aslında demeye çalıştığım bir şey de yok.ama şu var; hayatta en boktan şey ne biliyor musunuz? kendine kızgınken aynaya bakmak!

siz o musunuz?

     Hani biri birşey paylaştığında özlü bi söz misal,zartturuzurt kitapı,1988  ya da osman osmayan - vb .. vs vs. yazan hemen altına.. ben kültürlüyüm.ben kültür kokuyorum diyen.o , o siz misiniz?siz kimsiniz..susan mısınız ? konuşan mısınız? adını yazamayan, telefon numarasını bilmeyen , adesini sorduğunda dünyanın en zor sorusunu sormuş olmalıyım diye düşündüren bana.o siz misiniz? az biraz isyan ettiğimde acaba üzdüm mü ki şimdi, belki o da okumak istedi ama öğrenemedi okuma yazmayı diye içimi kemiren o duygu.. o duygu siz misiniz ? hepimiz biraz bir diğerimiz miyiz. ama ben bazıları hiç değilim. bazıları ,çok sıkıcı.can sıkıcı.artık sevmediğim halde hala izlediğim dizilerin, uzan zamandır görmediğim halde hala sevdiğim arkadaşlarımın, açıkmadığım halde yediğim yemeklerin, dokunduğu halde vazgeçemediğim acının mantığı nedir bilir misiniz? bilen siz misiniz? hoş geldiniz.

yalnızlığın ...

   

   
        Yalnızlığın içinden konuştuğun kadardır..yazdığın kadardır yalnızlığın. alıpta başını gidemediğin heryere aslında seninle gelecek olandır yalnızlığın..aynada gördüğün,üstüne örttüğündür. ve şuan kendini yalnız buluyorsan iyi geceler dilediğinde odur , günaydın diyeceğinde...

hiçse hiçtir.

biri sizin için hiçse eğer, hiçtir gerçekten.adını anmazsınız. sitem etmezsiniz.kızmazsınız ona..naptığını merak etmezsiniz.o hiçtir.henüz gelmemiş çiş gibidir.gelmeyen çişinizi merak eder misiniz? neden gelmedi acaba, nerelerde kaldı bu ya? gelmezse gelmesin hıh falan. saçma..çünkü o hiçtir. bi olay olur.hiçtir bazen sizin için o olay.duyarsınız birinden . aa bu hiç bile demezsiniz.ama gidip birine anlattıysanız onu dedikodu konusu olduysa kısacası hiç değildir o.şimdi yazıyorum öylesine.ve bu yazı hiç. okursun ve geçersin.üstünde düşünmezsin.düşünmede zaten.sadece bunu değil, düşünmemen gereken hiçbişeyi düşünme.ve hiçkimseyi...ille düşüneceksen çişini düşün.hala gelmedi mi ? su iç.

cok yabancıyım ve çok yalnız.bütün gün ekrana baktığım bi işten sonra akşamlarıda lanet pc ekranı başındayım.şikayetim var.erken uyumayı öğrenemedim.ama erken kalkmak mecburi.konudan konuya atlarım.böyleyim. gündüzleri f klavye geceleri q klavye. aslında hayatımda böyle.2 arada bi derede.alaka bunun neresinde dersen.gizli bi yerlerinde. geçen gün biri bana dedi ki ' benim babam kore gazisiydi ben cahil değilim'hala düşünüyorum nasıl bi bağlantı kurdu. belki cahil değildi ama anlama güçlüğü çekiyordu.işimden dert yanmadanda susmam.belkide meslek hastalıgı.hastalıkta zor ha.grip fln .bi de öksürük tutmuştu beni.anam ne inatmış o ya.20 günü geçtik . hala kehh kehh.esnafla her sabah tartışıyoruz bu konuyu.yoruldum.yorulmadan okuyun.