bi yazı yazmak istiyorum

  bi yazı yazayım istiyorum. düz..dümdüz.yazarken yormasın, okurken düşündürmesin.dingin bi deniz gibi olsun.hani bakar dalar gibi dalayım içine.huzur bulmak istiyorum mısralarımda.kendi huzurum , kendi satırlarımda ...karmaşıklıkla karmışım sanki hayatımı.en yerleşik düzenim düzensizliğim olmuş.sessizlik sakinlik sıradanlık bana göre değil ama dinlenmek gerek..oturur gibi bir banka , dinlenerek yazmak istiyorum.soru olmasın içinde, cevap olmasın.cevapsızlık olmasın...ben de olmasam olur, olsamda olur. ben olsam ne olur olmasam ne olur?bir yazı yazmak istiyorum. kendi yazdığımı unutarak okuyacağım, okurken okuduklarıma bağlandığım...güldürmeyen ama ağlatmayan bi yazı.böyle sessizce seveceğim, sanki en sevdiğim şiirmiş gibi.. en sevdiğim çiçekmiş gibi..hani bi an gelirde güzel bi söz söylemem gerekirse ordan herhangi 1 2 mısra dudaklarımdan dökülecekmiş gibi.. hangisinin olduğunun hiç bi önemi olmadan. bi yazı yazmak istiyorum ki , o yazı bu yazı değil..belkide hiç yazılmayacak. belki başkaları yazak..bulur da okur muyum bilmem... okur da sever miyim bilmem..bilemem. bi yazı yazmak istiyorum, buralardan gider gibi..

ah sizler.

  ah sizler.hatta saçma sapan bi tabirle sizi gidi siziler. anlamadığım insanlar.beni yoran insanlar.ah iş hayatı.ben daha çok gençim. ama yaşlanıyorum, herkes gibi değil. ekstra yaşlanma. kırışık giderici falan fayda etmez. krem ruha sürülmez.düşüncelerimden sizi çıkardığım zaman kendimi düşünüyorum.düşüncelerimden kendimi çıkardığım zaman bir boşluk düşünüyorum.sonra boşlukları neyle doldursam diye düşünüyorum.sonra bilmediğim bir soruymuş misali boş bırakıyorum, geçiyorum. sizler. siz dediğim, diğerleri.ötekiler.hani en sevdiklerim değil, canlarım değil. işte ötekisiler. neden çok insan var hayatımızda. kaç tanesi fazla.offf sorular? off boşluklar? biliyor musunuz iyice saçmalamalardayım. kağıtları para sayar gibi sayıyorum. 100, 200, 300,...900 ..bi an duruyorum.kendimi tebrik ediyorum. aptal bi gülümseme.içsel bi huzur ama nedensiz.9 kağıt var diyorum . sessizce itiraf ediyorum..düşüncelerimi de ötekileştiriyorum. tamam bitti. sizi gidi siziler sizi.

bazen

  

    ben bazen yazarım ..silerim bazen . bazen de susarım ama nadiren .ve bir şarkıyı saatlerce dinlerim.sonra elim kaleme gider , herhanbi bir kağıdın sağında solunda şekiller oluşur önce.sonra kelimeler dizilir ard arda.gerek yoktur böyle şeylere ama olur.sorgulamam neden diye.olacağı varsa olsun derim yazarım..yazarım .yine yazarım.düşünme eylemine mola vererek yazarım, düşünerek yazmak daha mantıklı olsa gerek ama dedim ya şimdi bunu düşünemem..

bazen bişey olur.böyle şekiller şekilsiz , kavramlar gereksizdir.üzgün olman gerekirken üzülemezsin.gereksiz gülüşler fln.ama yalan değil, sadece gereksiz.sonra zaman geçer ama hiçbirşey olmaz.zaman geçtiğiyle kalır.değişen birşey yoktur ne güzel bi haber ne acı bi olay.basar bir bunalım.neden? nedensiz işte..fenadır o. aslında o kdr da nedensiz değildir de o nedenler sırıtırkende oldugundan bunalımda hissettirmesi saçmadır epeyce.o çözemediğin ruh haline sövesin gelir.söversinde.ne değişir sövdün diye.hafif bir ferahık olur ama anlıktır o.anlık olması önemli değildir.çünkü ne kadar heves etsende, yani etsemde..ohh süper ya şimdi depresyona girdim sanırım, bir süre yatağımdan çıkmıyım , kimseyle konuşmıyım ah bi de burnum aksa da şöyle etrafta ıslak mendiller falan olsa diye düşünsemde olmaz yapamam.çok üzgünüm lan çok yemeliyim , durmadan yemeliyim diyemem..çok üzgünüm lan hiç yemiyimde fırsattan istifade kilo vereyim hiç diyemem.ki konu aburcubur indirmekse mideye o konuda her zaman iyiyimdir ama şimdi o konuya hiç giremem.neyse hevesim kaçtı.

sözün özü , merakım şudur ki : bu hayat da bizi böyle yakamızdan tutacaksa hadi böyle yaşa

derken kalbimize sormuş mu?